حافظ( ازدواجمون)

درد عشقی کشیده ام که مپرس             زهرحجری چشیده ام که مپرس

گشته ام در جهان و آخر کار                   دلبری برگزیده ام که مپرس

آنچنان درهوای خاک درش                      میرود آب دیده ام که مپرس

من بگوش خوداز دهانش دوش           سخنانی شنیده ام که مپرس

سوی من لب چه میگزی که مگوی         لب لعلی گزیده ام که مپرس

بی تو درکلبه گدائی خویش               رنجهایی کشیده ام که مپرس

                    همچو حافظ غریب در ره عشق

                     به مقامی رسیده ام که مپرس

در آرزوی وصال محبوب خود، با دشواری های بسیاری روبرو شده ای و رنج دوری را تحمل کرده ای. او نیز همانند تو در آرزوی این وصلت است. با برطرف شدن مشکلات این وصلت با خوبی و خوشی به انجام خواهد رسید.

(۲۷۰ امین فال هم هست)

کسی نیاد...